Życie jest ciężkie, ale śpiewanie je trochę umila

Wiecie co? Spodobało mi się udostępnianie swoich przepięęęknych wykonań. Oto za chwilę wrzucę kolejne, sprzed roku: „Nie bądź taki szybki bill”. Obiecuję, że o ile nie pojawi się nic więcej w najbliższym czasie, to już nic nie wrzucę, chyba, że nagram jakąś próbę chóru i oni się na to zgodzą albo zdobędę nagrania ostatniego występu i oni się na to zgodzą. Bez ich zgody to nie będę nic wrzucać, bo jeszcze mnie niebogę do sądu podadzą albo, co doraźnie gorsze, nie pójdą ze mną więcej na piwo.
A skąd taki tytuł wpisu? Ano po prostu, chciałam w ten sposób jakoś usprawiedliwić się. Lubię śpiewać. I skoro mnie nie hejtujecie za ostatnie wykonanko, to chyba znak, że nie jest ze mną tak źle. A usprawiedliwić się chciałam właśnie dlatego, że przez to jakby dajecie mi ciche przyzwolenie na wrzucenie czegoś jeszcze. No to wrzucam, dopóki na mnie tu ktoś nie zacznie krzyczeć albo po prostu szczerze nie powie, że wolał jak pisałam o pierdołach, to będę to czy tamto wrzucać. Dziękuję, do widzenia. Nie znaczy to w żadnym razie, że zaprzestanę pisania o pierdołach, nie nie nie. Tylko musi mnie wena najść jakaś. Ale skoro mnie nie nachodzi, to będę Wam się po chamsku chwalić. A Wy, jeśli nie macie ochoty, nie musicie tego dzieciaczki kochane słuchać. Za to chyba niestety pogódźcie się, że pierdoły będą mniejszą, ewentualnie porównywalnie dużą częścią mojej aktywności tutaj. Częściej pewnie podrzucę jakieś ciekawostki, cytacik, wykonanko piosenki swoje lub (szczęśliwie) niekoniecznie swoje, sam temat do dyskusji itp. Nie jestem szczególnie dobra w pisaniu „tak o”, jeśli mnie coś nie drąży. Chyba, że mam motywację do tego. A z motywacją ostatnio trochę gorzej. Sorry.